دکل نامه

 در باب آن دکل که گم شده !

ای دکل ای مرهم زخم زمین

ای دکل سولاخها را التیام

ای دکل بالا بلندی چون تو نیست

نی به خمره نی به ساغر نی به جام

ای دکل گمگشته ی قوم یهود

در پی ات ویلان به صحراهای شام

ای دکل ای اژدهای قصه ها

جای آتش از دهانت نفت خام

ای دکل از ما چه دیدی گم شدی

رفتی آنجایی که ناید در کلام

ما مگر بد صاحبی بودیم که

رفتی و ترکم نمودی بی مرام !

روز و شب پرسان جایت بوده ام

در دل دریا و در بین خیام

عاقبت گفتند گنجشکی تو را

برده و بنموده بر شاخت مقام

گفت آن قایم کند در چیز خویش

عرض کرد گنجشک به بغضی ناتمام

گر بگنجد راست گوید این دغل

ما کجا و این دکل ،جون بابام !

الغرض گم گشت و ناپیدا شده

رفته وردست طلاها والسلام !

:)