تنها غمزه ی غزلهایم
نام تو بود.
شسته راه چشمها به خون
فرشی سرخ برایت آماده،
باشد اگر که می آیی
این کهنه پلاس دل
خاطر تو را نیاشوبد.
نام تو بود.
شسته راه چشمها به خون
فرشی سرخ برایت آماده،
باشد اگر که می آیی
این کهنه پلاس دل
خاطر تو را نیاشوبد.
۱ نظر:
این شعرت بوی خوب خانه های قدیمی را میداد. بوی دلچسب کهنگیهای آشنا.
ارسال یک نظر